Geen gaatjespapier voor ringband?!?
Door: Rosanne en Marloes
02 Juni 2005 | India, New Delhi
Lieve allemaal,
Tja, onze rondreis is inmiddels ten einde, het echte Indiase leven gaat nu pas beginnen...
Vorig bericht zaten we nog relaxed in Madurai, onze laatste stop voordat we weer naar Chennai terug gingen.
We hebben daar een beroemd tempelcomplex bezocht, erg mooi, met een leuke markt en met twee tempelolifanten, waarbij we er bij een op z'n rug hebben gezeten! Gelukkig maar, we zijn nu over de teleurstelling van de zieke olifant in Periyar (waar we een tochtje op wilden maken, maar wat door z'n ziekte niet doorging) heen. :)
In Madurai hebben we ook een nieuwe memorycard gekocht voor Rosannes fototoestel (want die was stuk gegaan in Varkala en we hebben tot Madurai foto's gemaakt met een goedkoop gewoon fototoestelletje), dus we hebben weer veel nieuwe foto's om op de site te zetten. Dat gebeurt vandaag en anders morgen. We hebben ook nog foto's ontwikkeld van de tijd dat we een gewone camera gebruikte, die gaan we later nog proberen te scannen. Zo hebben jullie binnenkort weer beelden bij alle verhalen.
Vanaf nu zullen de verhalen wel een stuk anders zijn dan hiervoor, want we zijn sinds een week op onze werkplek aangekomen...
Eerst nog een weekend uitgerust en sinds afgelopen maandag zijn we aan het werk. Samen met een meisje uit de USA, Kathy, en een meisje uit Duitsland, Kristin, zijn we nu alles aan het voorbereiden voor de komst van 60 kinderen aanstaande maandag. Met z'n vieren zullen we twee klassen leiden met kinderen van 2 1/2 tot 5 jaar. Wij een klas met 40 kinderen en de anderen een klas met 20 (want hun lokaal is kleiner en ze zijn natuurlijk ook niet zo goed als wij :P). Verder zijn er nog twee klassenassistenten, die helaas niet veel Engels spreken. En wij helaas nog niet veel Tamil...
Dat hopen we wel een beetje te leren, maar er is ons op het hart gedrukt om alleen Engels tegen de kinderen te spreken, zodat ze dat zo snel mogelijk leren.
We hebben de afgelopen dagen besteed aan het organiseren en ordenen van het materiaal. Er is een redelijke hoeveelheid (Montessori)materiaal en we hebben deze week ook nog dingen bijgekocht. Al met al zijn we wel tevreden over onze klas, maar dat is naar Indiase maatstaven, want vergeleken met welke Nederlandse peuter/kleuterklas dan ook, is er niet veel. De vloer is van vies beton (waar de kinderen dus straks op zitten, geen tafeltjes en stoeltjes hier, wel wat matjes gelukkig), er is veel ongedierte (mieren, muizen, muggen, zilvervisjes..), het is heel warm en veel van het materiaal is enigszins beschadigd of incompleet.
Maar het is een gratis school natuurlijk en door de Relief Foundation zelf opgezet en gesubsidieerd, zonder overheidssteun of wat dan ook. De Relief Foundation is dus de organisatie waar we voor werken, zie ook www.relieffoundation.org, en we vinden het een hartstikke goede organisatie.
Vidya Shankar staat aan het hoofd en met haar hebben we het meest te maken. Ze is een heel sterke vrouw met een enorme passie voor kinderen, die weet wat ze wil en daar helemaal voor gaat. En ze heeft humor. Kortom een hele fijne vrouw om als 'baas' te hebben.
Verder is er nog Mr. Kumar (ook heel aardig) bij wie we alle vier in huis wonen (maar wel met eigen ingang, woonkamer, keuken, balkon en badkamer, super dus). Hij zit in het bestuur van de Relief Foundation en is ook nauw betrokken bij de oprichting van de school.
De Relief Foundation heeft allerlei projecten waarin ze werken met kinderen met crimineel gedrag en waarin ze dat gedrag proberen te voorkomen bv door goed onderwijs. Dit is een heel bijzonder project voor hen, omdat ze nu zelf een school opstarten, in plaats van het steunen van bestaande scholen.
De klaslokalen van de school stonden en staan er voor een groot deel al. De school die er in zat was failliet gegaan en de eigenares heeft het terrein aan de Relief Foundation in 'bruikleen' gegeven.
Er moeten nog meer klaslokalen gebouwd worden, want er komen, naast twee peuter/kleuterklassen, vijf basisschoolklassen en er zijn nu nog maar vier lokalen op het terrein...
De school opent maandag al en er komen dan in totaal 160 kinderen, dus tja, maar dit is India, zeggen we dan maar weer. Het is ontzettend interessant om het proces van het oprichten van een nieuwe school mee te maken. En dan dus op z'n Indiaas...
Behalve te weinig lokalen zijn er ook nog niet genoeg leerkrachten. Wij en dan nog vier tot nu toe. Er is ook nog geen rooster voor de hogere klassen 'morgen maken we dat' zeggen ze nu al drie dagen.
Maar, gister is wel besloten wat de schooltijden zijn! :)
Niemand maakt zich druk om deze dingen, dus wij ook niet. 'Shanti, shanti' zoals we dat hier zeggen. (shanti=peace ('vrede' klinkt vreemder als vertaling als je het in dit soort situaties gebruikt, vandaar even de Engelse))
Wij hebben er in ieder geval voor gezorgd dat onze klaslokalen straks klaar zijn: hoeken gemaakt, kalender geknutseld, posters opgehangen, grote mat en kussens voor de leeshoek gekocht... Dus laat ze maar komen die 40 kinderen :)
We maakten ons eerst wel zorgen. 40 niet engels sprekende, nog nooit naar school geweeste kinderen en dan maar bezig houden... Maar we hebben inmiddels al drie kinderen van onze toekomstige klas gezien en die waren alledrie heel schattig, dus we hebben nu vooral veel zin om echt met de kinderen aan de slag te gaan.
En zoals je in India niet anders kan, plannen we niet veel, iedere dag verandert alles toch weer. Een hele goede oefening! :)
Alles nemen zoals het komt en dus ook volgende week. We houden jullie op de hoogte van de chaos.
We zijn verder ook nog bezig met het verkennen van de buurt, het vinden van nieuwe restaurantjes en met het leren kennen van elkaar. Het Amerikaanse meisje is afgelopen zondag aangekomen met haar vier(!) koffers (Amerikaans hè), ze is heel aardig, maar af en toe vermoeiend, omdat ze dan overenthousiast is (weer: Amerikaans hè), het Duitse meisje is wat rustiger en ook heel aardig. We hebben het kortom enorm getroffen hier, krijgen heel veel verantwoordelijkheid (Vidya neemt ons zelfs serieuzer dan onze Indiase collega's) en onze accomodatie is, na het verwijderen van zo'n 30 kakkerlakken (niet overdreven) en een uitgebreide schoonmaakdag afgelopen zaterdag, ook prima. Soms even geen water of geen electriciteit, maar meestal wel en dat is meer dan veel mensen hier kunnen zeggen. Onze kamer hebben we trouwens helemaal volgehangen met Indiase posters en foto's, en daardoor voelen we ons nu nog meer thuis.
Rosanne is nu helaas wel ziek, tja het moest een keer gebeuren, maar wel balen natuurlijk. Grieperig en naar de wc rennen zeg maar. India he...
Ze heeft zich nu toch naar het Internetcafe gesleept overigens, maar we houden het hier maar bij voor nu.
Uhm, komen er net achter dat we onze titel nog niet hebben verduidelijkt. Mensen, jullie geloven het misschien niet, want dit land heeft meer dan 1 miljard mensen, de grootste filmindustrie ter wereld, fast food restaurants, internetcafes en supermarkten. Zelfs splitpennen konden we vinden... Maar, we hadden vier multomappen gekocht om straks een dagregistratie te kunnen maken en wat bestaat er niet in India? Gaatjespapier voor in een ringband!?! We kregen een pak papier en een perforator en heel veel vragende blikken. Ach Hema, we missen je wel hoor...
Liefs van Rosanne en Marloes!!!
Tja, onze rondreis is inmiddels ten einde, het echte Indiase leven gaat nu pas beginnen...
Vorig bericht zaten we nog relaxed in Madurai, onze laatste stop voordat we weer naar Chennai terug gingen.
We hebben daar een beroemd tempelcomplex bezocht, erg mooi, met een leuke markt en met twee tempelolifanten, waarbij we er bij een op z'n rug hebben gezeten! Gelukkig maar, we zijn nu over de teleurstelling van de zieke olifant in Periyar (waar we een tochtje op wilden maken, maar wat door z'n ziekte niet doorging) heen. :)
In Madurai hebben we ook een nieuwe memorycard gekocht voor Rosannes fototoestel (want die was stuk gegaan in Varkala en we hebben tot Madurai foto's gemaakt met een goedkoop gewoon fototoestelletje), dus we hebben weer veel nieuwe foto's om op de site te zetten. Dat gebeurt vandaag en anders morgen. We hebben ook nog foto's ontwikkeld van de tijd dat we een gewone camera gebruikte, die gaan we later nog proberen te scannen. Zo hebben jullie binnenkort weer beelden bij alle verhalen.
Vanaf nu zullen de verhalen wel een stuk anders zijn dan hiervoor, want we zijn sinds een week op onze werkplek aangekomen...
Eerst nog een weekend uitgerust en sinds afgelopen maandag zijn we aan het werk. Samen met een meisje uit de USA, Kathy, en een meisje uit Duitsland, Kristin, zijn we nu alles aan het voorbereiden voor de komst van 60 kinderen aanstaande maandag. Met z'n vieren zullen we twee klassen leiden met kinderen van 2 1/2 tot 5 jaar. Wij een klas met 40 kinderen en de anderen een klas met 20 (want hun lokaal is kleiner en ze zijn natuurlijk ook niet zo goed als wij :P). Verder zijn er nog twee klassenassistenten, die helaas niet veel Engels spreken. En wij helaas nog niet veel Tamil...
Dat hopen we wel een beetje te leren, maar er is ons op het hart gedrukt om alleen Engels tegen de kinderen te spreken, zodat ze dat zo snel mogelijk leren.
We hebben de afgelopen dagen besteed aan het organiseren en ordenen van het materiaal. Er is een redelijke hoeveelheid (Montessori)materiaal en we hebben deze week ook nog dingen bijgekocht. Al met al zijn we wel tevreden over onze klas, maar dat is naar Indiase maatstaven, want vergeleken met welke Nederlandse peuter/kleuterklas dan ook, is er niet veel. De vloer is van vies beton (waar de kinderen dus straks op zitten, geen tafeltjes en stoeltjes hier, wel wat matjes gelukkig), er is veel ongedierte (mieren, muizen, muggen, zilvervisjes..), het is heel warm en veel van het materiaal is enigszins beschadigd of incompleet.
Maar het is een gratis school natuurlijk en door de Relief Foundation zelf opgezet en gesubsidieerd, zonder overheidssteun of wat dan ook. De Relief Foundation is dus de organisatie waar we voor werken, zie ook www.relieffoundation.org, en we vinden het een hartstikke goede organisatie.
Vidya Shankar staat aan het hoofd en met haar hebben we het meest te maken. Ze is een heel sterke vrouw met een enorme passie voor kinderen, die weet wat ze wil en daar helemaal voor gaat. En ze heeft humor. Kortom een hele fijne vrouw om als 'baas' te hebben.
Verder is er nog Mr. Kumar (ook heel aardig) bij wie we alle vier in huis wonen (maar wel met eigen ingang, woonkamer, keuken, balkon en badkamer, super dus). Hij zit in het bestuur van de Relief Foundation en is ook nauw betrokken bij de oprichting van de school.
De Relief Foundation heeft allerlei projecten waarin ze werken met kinderen met crimineel gedrag en waarin ze dat gedrag proberen te voorkomen bv door goed onderwijs. Dit is een heel bijzonder project voor hen, omdat ze nu zelf een school opstarten, in plaats van het steunen van bestaande scholen.
De klaslokalen van de school stonden en staan er voor een groot deel al. De school die er in zat was failliet gegaan en de eigenares heeft het terrein aan de Relief Foundation in 'bruikleen' gegeven.
Er moeten nog meer klaslokalen gebouwd worden, want er komen, naast twee peuter/kleuterklassen, vijf basisschoolklassen en er zijn nu nog maar vier lokalen op het terrein...
De school opent maandag al en er komen dan in totaal 160 kinderen, dus tja, maar dit is India, zeggen we dan maar weer. Het is ontzettend interessant om het proces van het oprichten van een nieuwe school mee te maken. En dan dus op z'n Indiaas...
Behalve te weinig lokalen zijn er ook nog niet genoeg leerkrachten. Wij en dan nog vier tot nu toe. Er is ook nog geen rooster voor de hogere klassen 'morgen maken we dat' zeggen ze nu al drie dagen.
Maar, gister is wel besloten wat de schooltijden zijn! :)
Niemand maakt zich druk om deze dingen, dus wij ook niet. 'Shanti, shanti' zoals we dat hier zeggen. (shanti=peace ('vrede' klinkt vreemder als vertaling als je het in dit soort situaties gebruikt, vandaar even de Engelse))
Wij hebben er in ieder geval voor gezorgd dat onze klaslokalen straks klaar zijn: hoeken gemaakt, kalender geknutseld, posters opgehangen, grote mat en kussens voor de leeshoek gekocht... Dus laat ze maar komen die 40 kinderen :)
We maakten ons eerst wel zorgen. 40 niet engels sprekende, nog nooit naar school geweeste kinderen en dan maar bezig houden... Maar we hebben inmiddels al drie kinderen van onze toekomstige klas gezien en die waren alledrie heel schattig, dus we hebben nu vooral veel zin om echt met de kinderen aan de slag te gaan.
En zoals je in India niet anders kan, plannen we niet veel, iedere dag verandert alles toch weer. Een hele goede oefening! :)
Alles nemen zoals het komt en dus ook volgende week. We houden jullie op de hoogte van de chaos.
We zijn verder ook nog bezig met het verkennen van de buurt, het vinden van nieuwe restaurantjes en met het leren kennen van elkaar. Het Amerikaanse meisje is afgelopen zondag aangekomen met haar vier(!) koffers (Amerikaans hè), ze is heel aardig, maar af en toe vermoeiend, omdat ze dan overenthousiast is (weer: Amerikaans hè), het Duitse meisje is wat rustiger en ook heel aardig. We hebben het kortom enorm getroffen hier, krijgen heel veel verantwoordelijkheid (Vidya neemt ons zelfs serieuzer dan onze Indiase collega's) en onze accomodatie is, na het verwijderen van zo'n 30 kakkerlakken (niet overdreven) en een uitgebreide schoonmaakdag afgelopen zaterdag, ook prima. Soms even geen water of geen electriciteit, maar meestal wel en dat is meer dan veel mensen hier kunnen zeggen. Onze kamer hebben we trouwens helemaal volgehangen met Indiase posters en foto's, en daardoor voelen we ons nu nog meer thuis.
Rosanne is nu helaas wel ziek, tja het moest een keer gebeuren, maar wel balen natuurlijk. Grieperig en naar de wc rennen zeg maar. India he...
Ze heeft zich nu toch naar het Internetcafe gesleept overigens, maar we houden het hier maar bij voor nu.
Uhm, komen er net achter dat we onze titel nog niet hebben verduidelijkt. Mensen, jullie geloven het misschien niet, want dit land heeft meer dan 1 miljard mensen, de grootste filmindustrie ter wereld, fast food restaurants, internetcafes en supermarkten. Zelfs splitpennen konden we vinden... Maar, we hadden vier multomappen gekocht om straks een dagregistratie te kunnen maken en wat bestaat er niet in India? Gaatjespapier voor in een ringband!?! We kregen een pak papier en een perforator en heel veel vragende blikken. Ach Hema, we missen je wel hoor...
Liefs van Rosanne en Marloes!!!
-
02 Juni 2005 - 15:25
Yosta:
hoi leuk dat ik je kon spreken marloes. het lijkt mij hartstikke leuk in india (ondanks de kakkerlakken:)) maar gelukkig is hier de hema weer:)
ik hoop dat rosanne weer beter wordt en mag ik je msn rosanne. veel groetjes
yosta:):):):)
en veel su6 -
02 Juni 2005 - 16:57
Noor:
Hoi lieve Roos!
Ik ben zo benieuwd hoe het gaat lopen met jullie klas! Zal wel héél wat anders zijn dan de Gouden Kraal. Ach, mooi dat je wat voor die kids kan betekenen.. Roos, ik denk aan je! ;-) Vond het echt leuk om je stem weer even te horen! Dikke kus Noor -
02 Juni 2005 - 17:17
Willemien:
Ik zou graag eens om een hoekje willen kijken ..........Ik krijg steeds meer waardering voor jullie.groeten Willemien -
03 Juni 2005 - 06:16
Carola:
wat ontzettend spannend en druk allemaal die nieuwe school!!maar ook heel leuk en leerzaam natuurlijk.veel succes!
liefs -
03 Juni 2005 - 12:54
Marije:
heej!!!
alles leuk daar, behalve een zieke, te veel kakkerlakken en geen Hema???
Hier wel hoor want die problemen hebben we hier niet!:)
Marloes, heb je me mailtje over schoolreis en de musical nog gehad??
doeidoei, marije -
03 Juni 2005 - 13:52
Ellen:
Hey juffies!
Wat een geweldige uitdaging zeg en bij de eerste blik op jullie zullen de kids gelijk (ver)lief(d) zijn. Dus maak je geen zorgen, ze zijn compleet verbaasd, denk ik, als ze jullie zien. Heel veel plezier en suc-6!
O enne morgen ga ik mijn dinkitoy ophalen, dus ja ik heb het autootje gekocht :-)
dikke kus -
03 Juni 2005 - 16:45
...Eluska...:
He Rosanne,
Leuk dat je die kindjes les gaat geven..:P echt vet dat je op een olifant hebt gereden!! naja.. nog heel veel pezier..!!
-xxxxxxxxxx- Eluska!!(K) -
03 Juni 2005 - 21:06
Jannie:
Hoi drukke dames
Ziet er leuk uit hoor,jullie klas,gek zo zonder tafels en stoelen! De kindjes zien er vrolijk en errug levendig uit!! Sterkte alvast,en niet slaan en schreeuwen he!! Roos,je bent al echt een indiaase,zo te zien! Erg genoten weer van jullie foto's,dus de camera doet het weer? Wie zijn Sassie en Mummie? Liefs mam -
04 Juni 2005 - 07:58
Rosanne En Marloes:
Nog even toelichting:
Sassie en Mummy zijn twee klassenassistenten.
Die grote jongen in de klas is een geestelijk gehandicapte jongen die op het terrein van de school woont. De vrouwen op de foto zijn ook klassenassisten en Chitra, de concierge. De kinderen zijn hun kinderen.
Zaza de kakkerlak was ons huisdier, maar ze had nu een man gevonden en kinderen gekregen, dus we hebben haar en haar familie toch maar doodgespoten... Zielig.
Alle mensen die aan het werk zijn op de verschillende foto's hebben we in Madurai gemaakt, als een hoe overleven Indiers reportage. (Speciaal voor jou Marijn :))
Liefs! -
04 Juni 2005 - 10:53
Andrea:
He Marlous!!!!
Alles goed??
Wat een geweldig project zeg, dat jullie aan het doen zijn..spannend ook..ik wens jullie heel veel succes!!Tkomt vast wel goed..als de kinderen zijn zoals ze op de foto\'s lijken, dan zijn ze idd vast heel erg lief.
Hier in Nl gaat alles een beetje zijn gangetje (lekker typisch nederlands woord), we hebben hele mooie dagen gehad..echt warm..maar nu is het weer donker met regen..:-(
Voor de rest..tís nu even heel erg hard blokken voor school, volgende week stageweek met groep 5/6, en daarna 2 weken tentamens..Ik ben erg zenuwachtig want ik moet mn rekentoets nog halen..wish me luck..
O.k dat was het weer even..ben benieuwd naar jullie verdere ontwikkelingen.
Take care,
Liefs Andrea. -
04 Juni 2005 - 15:38
Henny.naber:
Lieve Marloes, een mooi initiatief van Relief Foundation. Het lijkt mij een prima doel om de 50 euro (i.p.v. de tsunami, waar al zoveel op gestort was) direct aan te besteden. Kan Jorick dit bedrag op jouw rekening storten? Kun jij er b.v.aankopen t.b.v. de school van doen of wat je goed lijkt. Ik vind het fantastisch wat jullie doen.
goret Henny -
05 Juni 2005 - 10:15
Renske:
Hoi rosanne en marloes, met mij gaat alles prima hoor!Fulltime aan het werk in Leusen en met Suat ook alles goed! Ik vind het echt super wat jullie daar doen, wou dat ik erbij kon zijn! Lijkt me een hele aparte ervaring om morgen te starten met jullie nieuwe klasje (nog veeeel spannender dan dat het hier in NL is!)Wat lastig met die taal he? Tja, je moet het toch met je uitstraling doen, en ik weet zeker dat jullie dat kunnen! Denk maar aan die lijntjes van Anastacia, met elk kind heb je een lijntje....Ha,ha. Nou dat kunnen jullie ook zonder te praten... Nou, het wordt een beetje een warrig verhaal, ik stop maar. Ik wens jullie ontzettend veel succes en plezier! Groetjes Renske -
05 Juni 2005 - 13:28
Nien Baarda:
lieve rosanne en marloes,
Wat een geweldige verhalen van jullie en wat
een mooie foto's! We zijn benieuwd naar de onderwijservaringen van jullie en wensen jullie veel sukses ! Het is nog een wat tuttig verhaal,maar ik start voor het eerst op de computer dankzij jullie!Good luck met alles, beterschap en lieve groet van nien en ook een beetje (veel) van dick! -
06 Juni 2005 - 08:28
Marianne Smit:
Namasté, wat een ontzettend leuke foto´s, mijn hart springt er van open, vooral de foto´s van jullie klaslokaal! Wat een stel dijken van meiden zijn jullie, zeg. Ik krijg zo zin om je te komen helpen daar of om bij jullie in de klas te zitten. Heeeel veel succes gewenst vandaag bij de start. Ja, wat gaat alles anders in India hè? Al dat plannen bij ons in het westen is ook niet alles. Konden we maar van alles wat leren; zij een beetje ordening van ons en wij een beetje hoop en geloof (en vooral liefde) van hen!
Ben erg benieuwd hoe het gaat vandaag bij jullie.
Beginnen jullie met een puja?
Ik krijg vandaag onze nieuwe keuken aangeleverd en er staat me twee weken rotzooi te wachten. En wat doet Prakriti? Zij bezorgt mij liefdevol een zere rug, waar ik gisteren doorheen ging! Goed hè? Nou kan ik alleen maar toekijken en een beetje op z´n indiaas door het huis sloffen om toe te kijken hoe Shiva alles regelt...
Nou, meiden, zet ´m op.
Liefs Marianne -
06 Juni 2005 - 14:06
Hildebrand Smit:
geweldig leuk initiatief en wat een prachtig leslokaal hebben jullie daar! Ik wens jullie veel kinderen toe ( geen probleem he?) en vooral veel materiaal. Misschien heeft de NMV nog wat materiaal over? Of een montessorischool in amsterdam. Ik zie binnenkort Ronald Sanders; zal hem vragen.
groet uit fris Holland.Hildebrand -
07 Juni 2005 - 14:01
Marije (weer...):
hallodaar in het regenachtige Chennai!
Alles leuk daar behalve Zaza???
Hier alles goed hoor! We zijn met de musical begonnen en het wordt heel leuk!
Het was heel leuk om op msn met je gepraat en gezien te hebben!!! nou doeg he? -
07 Juni 2005 - 14:16
Wendy:
Hee Roos en Marloes!
Wat ziet het er al goed uit allemaal! Ik vind het echt een prestatie hoor! Wel beetje jammer van dat papier zonder gaatjes...misschien kunnen we vanuit nederland allemaal 1 blaadje sturen met gaatjes, en dat elke week, dan heb je genoeg om je mappen bij te houden ;) is dat een goed idee :P Wat je ook kan doen, is het snel even op de markt brengen daar, en het geld wat je daarmee verdient kun je dan besteden aan je schooltje (en ook aan leuke dingen natuurlijk ;))
Ik vond het leuk om jullie verhaaltje weer te lezen! Ik wacht met smart op de volgende! (en de foto's of course!)
Roos beterschap! Ik hoop dat het inmiddels weer wat beter met je gaat! Succes de komende tijd, en vooral veel plezier!
Liefs Wendy
XX -
08 Juni 2005 - 10:34
Suzanne:
Wat geweldig, Marloes, al jullie verhalen, erg grappig ook soms! Ben heel benieuwd hoe het zal gaan met de klas en school! Veel succes en plezier! groeten! Suzanne (v.Etten) -
08 Juni 2005 - 18:24
Yosta:
eyz allemaal
wanneer komt er weer een nieuw bericht?
doei -
10 Juni 2005 - 13:25
Renate:
he marloes,
eindelijk internet, dus eindelijk een berichtje! Geweldige verhalen allemaal en nu het spannenste van allemaal, aan het werk! Geniet er samen van en uiteraard sta ik iedere zondag even bij je stil! Kus, Renate -
11 Juni 2005 - 13:17
Moniquevantiel:
Hi! bedankt voor je kaart! Ga snel uitgebreid lezen wat jullie hebben geschreven!! Veel plezier daar!! -
11 Juni 2005 - 16:30
Anouk:
Wauw, wat een gave verhalen, super die rondreis die jullie hebben gemaakt, marloes, nog bedankt voor je kaart, en inderdaad, je zal me niet snel vergeten als ik in je mp3 zit, haha!
En dan nu het echte werken he! ben heel benieuwd hoe je dat gaat ervaren. Ook daarmee redden jullie je wel weer. Alleen de taalbarriere zal wel even lastig zijn denk ik. Veel handen en voeten werk waarschijnlijk! Gave foto's ook! LIjkt me echt prachtig daar! Heel veel plezier jullie, tot mails, liefs anouk
P.s. Marloes, heb je ook een adres waar ik wat naar toe kan sturen? -
12 Juni 2005 - 23:22
Thea:
Hoi Roos en Marloes.
Wat een leuke verhalen weer en niet te vergeten de vele mooie foto's. Roos nog bedankt voor je mooie kaart die we inmiddels van je ontvangen hebben. Sorry dat ik niet eerder gereageerd heb maar na thuiskomst uit Amerika kon ik direct weer volop aan het werk (collega ligt met blindedarmoperatie in het ziekenhuis dus even een dubbel rayon). Maar ik ben nu even achter de pc gekropen om jullie verhaal te lezen. Wat zijn jullie toch geweldige meiden !!!!!Wij vinden het echt toppie wat jullie daar doen. Ik hoop dat Rosanne inmiddels weer beter is.
We zijn benieuwd naar het volgende verhaal, hoe hebben jullie de eerste week ervaren nu het "echte" werk begonnen is? Ik neem aan dat, mede gezien jullie verhalen, het lesgeven totaal anders is dan jullie hier in Nederland gewent zijn.
Veel succes en hopelijk staat er binnenkort weer een nieuw verhaal van jullie op deze site.
Liefs van ons viertjes! -
12 Juni 2005 - 23:40
Noor:
Hoi lieve Roos! Hoe gaat het nu allemaal? Kun je al een beetje 'orde in de chaos scheppen'?? :-P Hebben jullie een leuk weekend gehad? Een beetje uit kunnen rusten van de afgelopen week? Ik hoop 't maar! Ik mail je gauw weer!
Dikke kus Noor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
