Een nieuwe week India avonturen
Door: Rosanne en Marloes
25 Mei 2005 | India, Madurai
Om namah shivaya,
Al genoten van de foto's? Wij zeker wel, het is iedere keer zo leuk om ze in het groot te kunnen zien. Er komen er nu nog vier bij, want gister sloeg de computer op hol, dus zijn we maar gevlucht. Nu dus weer een nieuwe poging en een verslag van onze recente avonturen. :)
Houd u klaar voor een lang verhaal! (Laat uw speelgoed staan, schuif gezellig aan...)
Vorige keer dat we schreven waren we nog in paradijselijk Varkala Beach. Daar zijn we woensdag een week geleden weg gegaan. Met een taxi (we wilden even sjiek doen en niet riksja, bus, bus, riksja reizen) zijn we naar de ashram van Amma gebracht. 16 Euro voor tocht van 1 1/2 uur (en dan hebben we eigenlijk nog teveel betaald ook, zoals bijna altijd hier omdat we toeristen zijn). Indiase prijzen blijven genieten: hotels voor 3 euro, dineren voor 4, een dubbeltje voor een milkshake, we gaan hier helemaal los :).
Amma's ashram dus. Als je in India bent moet je natuurlijk wel naar een ashram. Voor de zekerheid even een uitleg: Een ashram is een plek waar een groep mensen samen leeft naar een bepaalde leer, meestal onder leiding van een guru (spiritueel leider, al of niet fake, al of niet overleden :))
Een van de belangrijkste en invloedrijkste guru's in India is Amma (andere bekenden zijn bv. Sai Baba, de al overleden Osho, etc). Wat bijzonder is aan Amma, is dat het een vrouw is, want de meeste guru's zijn mannen en haar kenmerk is dat ze mensen omhelst, die daar klaarblijkelijk erg gelukkig van worden. Ze omhelst op een dag dat ze darshan geeft wel duizenden mensen. Verder doet ze ook veel goeds in India, want heeft ze gratis ziekenhuizen, scholen, huizen voor daklozen, universiteiten en meer opgericht. Ze heeft ook de world peace prijs van de VN gehad.
Zie verder www.amma.nl voor mee algemene info, maar we zullen nu even op onze ervaring ingaan.
Vanuit het rustgevende Varkala was de ashram wel een schok. Een grote tempel met daaromheen flats en overal mensen in het wit, die schijnbaar doelloos ronddwaalden. Ons kamertje, op de bovenste, de 15e, verdieping van een flat, had matjes op de grond en was heel vies en rommelig en we zagen toen we binnenkwamen dat onze kamergenote ernstig Amma fan was met foto's, boeken, muziek en zelfs een Amma knuffelpop...
Gelukkig bleek ze heel aardig en even oud als wij te zijn en uit Finland te komen. Ze, Sumitra (nu, vroeger Sarah :)), had op 18 jarige leeftijd Amma ontdekt en woont daar nu vijf jaar later nog. Maar maak jullie geen zorgen, wij zijn weer weg hoor :)
Op de ashram had je een aantal strikte regels, qua kledingvoorschriften en omgangsvormen, maar op zich vonden we het allemaal wel grappig en hadden we niet echt moeite om ons daaraan te houden. Wel lagen we dwars met het opstaan en zijn we lekker niet om vijf uur uit ons bed (lees 'van ons matje') gegaan voor de archana (het chanten van de 1000 namen van de Goddelijke moeder). We hebben wel Seva (onbaatzuchtige dienstverlening) gedaan, namelijk: pizzabodems gerold, onbijt geserveerd en het pad waarop Amma daarna liep geveegd, zucht...
's Avonds was er bhajans (traditionele devotionele liederen) zingen in een grote hal. We zijn er elke avond trouw bij geweest, maar konden niet echt mee doen, want ze waren erg ingewikkeld en je had vier boeken met teksten nodig, wilde je het kunnen volgen.
Toch was het wel bijzonder, helemaal toen er 3000 kinderen op kamp kwamen uit tsunami gebieden die allemaal meededen en Amma zelf ook. Het eindigde iedere keer met wat Sanskrietteksten, waarbij Marloes opbloeide omdat die ze nog op de Platoschool had geleerd (Purnamida, Asato ma sat gamaya ed. voor de insiders). Rosanne bloeide ook op want die herkende 'Om shanti, shanti, shanti, Om' :).
De eerste dagen zagen we Amma zelf trouwens niet en waren we wel teleurgesteld, want we wisten ook niet zeker of ze überhaupt uit haar huis zou komen. Maar toen alle kinderen er waren (absolute chaos trouwens, bv. nog nooit lift gezien, dus standaard alle knopjes indrukken en als wilden rondrennen zonder enige begeleiding of structuur, vergelijk met Nederlands georganiseerd schoolreisje :)) moest ze natuurlijk wel naar buiten komen. Ze gaf eerst de 3000 kinderen een speech, daarna alle kinderen een bord prasad (gezegend voedsel) en daarna alle kinderen een hug.
Wij zijn ook nog in de rij gaan staan voor een hug en na er zo'n vijf keer uitgestuurd, geduwd, gegaan te zijn, kregen we toch onze omhelzing. Maar ach, het viel eigenlijk erg tegen. Ze had totaal geen aandacht voor ons en daar houden we zo van...
Tot dusver onze Amma aanbidding dus.
Verder wel lol gehad, aardige mensen ontmoet, waaronder een meisje (van 38 maar toch heel erg een meisje) dat we al eerder op de boot hadden ontmoet.
Met haar hebben we erg gelachen en ook nog een avond mister Bean gekeken, want dat werd opgezet voor de kinderen. Die kinderen snapten er trouwens helemaal niks van. Mister Bean dringt bv stiekem voor, maar ja dat is normaal in India (maar dan niet stiekem), dus hoezo grappig. Hij duwt met zijn auto een andere auto van de parkeerplek, we hebben dat gister een riksja nog zien doen, ook niet grappig dus... Voor ons wel extra.
Ook erg gelachen om de ahramgroet 'Om namah shivaya' die je op de meest bizarre momenten kan gebruiken. Mag ik er langs = 'Om namah shivaya' dank je wel = 'Om namah shivaya' rot op = 'Om namah shivaya' enz. Wat ons erg opviel was trouwens hoe onaardig veel mensen daar zijn. We zijn echt vaak afgekat en dat was ook een algemene klacht. Er zijn mensen die daar wonen en die graag de baas willen spelen. Beetje gefrustreerd kwamen ze op ons over (waarschijnlijk te vroeg opgestaan). Toch gek, je verwacht juist het tegenovergestelde op zo'n plek.
In ieder geval een leuke ervaring, maar we denken niet dat we ooit nog op de ashram zullen terugkomen. Om namah shivaya, zeg maar.
Na de ashram zijn we op zaterdag met de boot, riksja, de bus en de boot naar Kottayam gegaan. Weer hele mooie tocht over de backwaters, gelukkig kunnen jullie op de foto's zien hoe mooi het is. In Kottayam wilden we een nacht blijven, maar toen we aankwamen kregen we een aanbod om met een jeep naar Periyar wildlife sanctuary mee te rijden. We wilden eigenlijk de volgende dag met de bus gaan, maar dit klonk wel avontuurlijk. Eerst nog even langs een restaurantje en langs het treinstation voor een kaartje nachttrein Madurai- Chennai (op wachtlijst, hopen dat we bed krijgen morgenavond) en daarna scheuren door de bergen (op een gegeven moment in het donker) naar Periyar. Spannend, maar ook heel gaaf, wind door je haren, wolken in de dalen van de bergen, dorpjes, sterren...
In Kumily, plaatsje bij Periyar aangekomen eerst natuurlijk naar ander hotel gebracht dan waar we heen wilden, India, 't went... Toch uiteindelijk in schattig boomhutje beland bij erg leuk hostel met 's ochtends chocolade pannenkoek en fruit als ontbijt. :)
We konden daar helaas maar een nachtje blijven want de volgende dag hadden we een sjiek hotel geboekt in het park zelf. Wel gaaf met enorme kamer, badkamer, balkon, zacht bed, werkende douche met warm water, zwembad en het eten all-inclusive.
We hebben daar een gratis trekking (lees 'wandeling van 3 uur met gids') gedaan, 's ochtends vroeg. We gingen op zoek naar de olifanten (talrijk en niet te missen zo werd ons verzekerd), maar kwamen gedesillusioneerd, en alleen wilde zwijnen gezien te hebben rijker, terug.
's Middags maar een Ayurvedische massage genomen als troost, maar dat was niet echt troostrijk. We zullen niet in details treden, want die zijn voor boven de 18, maar weten nu meer over de Indiase vrouw en Indiase massages... Vreemd, is onze enige conclusie en daar laten we het hier wijselijk bij...
De laatste ochtend in Periyar hebben we, weer achtelijk vroeg, een boottocht gemaakt, maar nu zijn we wel heel blij geworden, want we hebben herten, bizons, otters, vogels, zwijnen en en en wilde olifanten gezien!!! Het echte safari gevoel en Periyar is helemaal fantastisch mooi met meren en heuvels en jungle (net jungle book). Er zijn ook tijgers, maar die hebben we (gelukkig?) niet gezien en dat viel ook wel te verwachten, want er zijn er niet veel daar.
Van Periyar gisteren met een weer keihard scheurende, ademstokkende busrit naar Madurai geraced, waar we morgen hele beroemde tempels gaan bezichtigen.
Verder nog niet veel gedaan, maar Rosanne heeft vanochtend om half 7 vanaf het balkon van het hotel de tempelolifant zien langskomen... Marloes sliep nog.
En we willen jullie het plezier van iets bestellen in een Indiaas restaurant niet ontnemen. Het gaat vaak zo en vanochtend weer:
Roos: 'Can I have one pineapple juice, please?' Ober: ' Yes'. Marloes: 'Can I have one orange juice?' Ober: 'Yes, so two pineapple juice?' Roos: 'No! One pineapple, one orange juice.' Ober: 'No orange juice' Roos en Marloes: '?????? Ok, two pineapplejuice then' Zucht... En laten we jullie het verhaal over het cheeseomelet (wat niet kon, want het stond niet op de kaart, al hadden ze wel kaas in de keuken en eieren maar toch) maar besparen. Vaak neiging tot door elkaar rammelen van Indiërs en het wordt alleen maar erger lijkt, naar mate we hier langer zijn. Trouwens die pineapple juice was warm en aangelengd met kraanwater (hier gelijk aan vergif) en heeeel vies dus.
'Ach, India' zuchten we dan maar weer.
Mensen, we hebben jullie nu lang genoeg van al jullie nuttige bezigheden gehouden, respect als jullie überhaupt tot hier hebben gelezen. :)
Veel liefs van Rosanne en Marloes!!
PS.
- Diana, Om namah shivaya!
- Josh, Mike, Nete, Marie, Gilles & Max, no dogs under chairs lately? Shanti, shanti, we miss Varkala!
Al genoten van de foto's? Wij zeker wel, het is iedere keer zo leuk om ze in het groot te kunnen zien. Er komen er nu nog vier bij, want gister sloeg de computer op hol, dus zijn we maar gevlucht. Nu dus weer een nieuwe poging en een verslag van onze recente avonturen. :)
Houd u klaar voor een lang verhaal! (Laat uw speelgoed staan, schuif gezellig aan...)
Vorige keer dat we schreven waren we nog in paradijselijk Varkala Beach. Daar zijn we woensdag een week geleden weg gegaan. Met een taxi (we wilden even sjiek doen en niet riksja, bus, bus, riksja reizen) zijn we naar de ashram van Amma gebracht. 16 Euro voor tocht van 1 1/2 uur (en dan hebben we eigenlijk nog teveel betaald ook, zoals bijna altijd hier omdat we toeristen zijn). Indiase prijzen blijven genieten: hotels voor 3 euro, dineren voor 4, een dubbeltje voor een milkshake, we gaan hier helemaal los :).
Amma's ashram dus. Als je in India bent moet je natuurlijk wel naar een ashram. Voor de zekerheid even een uitleg: Een ashram is een plek waar een groep mensen samen leeft naar een bepaalde leer, meestal onder leiding van een guru (spiritueel leider, al of niet fake, al of niet overleden :))
Een van de belangrijkste en invloedrijkste guru's in India is Amma (andere bekenden zijn bv. Sai Baba, de al overleden Osho, etc). Wat bijzonder is aan Amma, is dat het een vrouw is, want de meeste guru's zijn mannen en haar kenmerk is dat ze mensen omhelst, die daar klaarblijkelijk erg gelukkig van worden. Ze omhelst op een dag dat ze darshan geeft wel duizenden mensen. Verder doet ze ook veel goeds in India, want heeft ze gratis ziekenhuizen, scholen, huizen voor daklozen, universiteiten en meer opgericht. Ze heeft ook de world peace prijs van de VN gehad.
Zie verder www.amma.nl voor mee algemene info, maar we zullen nu even op onze ervaring ingaan.
Vanuit het rustgevende Varkala was de ashram wel een schok. Een grote tempel met daaromheen flats en overal mensen in het wit, die schijnbaar doelloos ronddwaalden. Ons kamertje, op de bovenste, de 15e, verdieping van een flat, had matjes op de grond en was heel vies en rommelig en we zagen toen we binnenkwamen dat onze kamergenote ernstig Amma fan was met foto's, boeken, muziek en zelfs een Amma knuffelpop...
Gelukkig bleek ze heel aardig en even oud als wij te zijn en uit Finland te komen. Ze, Sumitra (nu, vroeger Sarah :)), had op 18 jarige leeftijd Amma ontdekt en woont daar nu vijf jaar later nog. Maar maak jullie geen zorgen, wij zijn weer weg hoor :)
Op de ashram had je een aantal strikte regels, qua kledingvoorschriften en omgangsvormen, maar op zich vonden we het allemaal wel grappig en hadden we niet echt moeite om ons daaraan te houden. Wel lagen we dwars met het opstaan en zijn we lekker niet om vijf uur uit ons bed (lees 'van ons matje') gegaan voor de archana (het chanten van de 1000 namen van de Goddelijke moeder). We hebben wel Seva (onbaatzuchtige dienstverlening) gedaan, namelijk: pizzabodems gerold, onbijt geserveerd en het pad waarop Amma daarna liep geveegd, zucht...
's Avonds was er bhajans (traditionele devotionele liederen) zingen in een grote hal. We zijn er elke avond trouw bij geweest, maar konden niet echt mee doen, want ze waren erg ingewikkeld en je had vier boeken met teksten nodig, wilde je het kunnen volgen.
Toch was het wel bijzonder, helemaal toen er 3000 kinderen op kamp kwamen uit tsunami gebieden die allemaal meededen en Amma zelf ook. Het eindigde iedere keer met wat Sanskrietteksten, waarbij Marloes opbloeide omdat die ze nog op de Platoschool had geleerd (Purnamida, Asato ma sat gamaya ed. voor de insiders). Rosanne bloeide ook op want die herkende 'Om shanti, shanti, shanti, Om' :).
De eerste dagen zagen we Amma zelf trouwens niet en waren we wel teleurgesteld, want we wisten ook niet zeker of ze überhaupt uit haar huis zou komen. Maar toen alle kinderen er waren (absolute chaos trouwens, bv. nog nooit lift gezien, dus standaard alle knopjes indrukken en als wilden rondrennen zonder enige begeleiding of structuur, vergelijk met Nederlands georganiseerd schoolreisje :)) moest ze natuurlijk wel naar buiten komen. Ze gaf eerst de 3000 kinderen een speech, daarna alle kinderen een bord prasad (gezegend voedsel) en daarna alle kinderen een hug.
Wij zijn ook nog in de rij gaan staan voor een hug en na er zo'n vijf keer uitgestuurd, geduwd, gegaan te zijn, kregen we toch onze omhelzing. Maar ach, het viel eigenlijk erg tegen. Ze had totaal geen aandacht voor ons en daar houden we zo van...
Tot dusver onze Amma aanbidding dus.
Verder wel lol gehad, aardige mensen ontmoet, waaronder een meisje (van 38 maar toch heel erg een meisje) dat we al eerder op de boot hadden ontmoet.
Met haar hebben we erg gelachen en ook nog een avond mister Bean gekeken, want dat werd opgezet voor de kinderen. Die kinderen snapten er trouwens helemaal niks van. Mister Bean dringt bv stiekem voor, maar ja dat is normaal in India (maar dan niet stiekem), dus hoezo grappig. Hij duwt met zijn auto een andere auto van de parkeerplek, we hebben dat gister een riksja nog zien doen, ook niet grappig dus... Voor ons wel extra.
Ook erg gelachen om de ahramgroet 'Om namah shivaya' die je op de meest bizarre momenten kan gebruiken. Mag ik er langs = 'Om namah shivaya' dank je wel = 'Om namah shivaya' rot op = 'Om namah shivaya' enz. Wat ons erg opviel was trouwens hoe onaardig veel mensen daar zijn. We zijn echt vaak afgekat en dat was ook een algemene klacht. Er zijn mensen die daar wonen en die graag de baas willen spelen. Beetje gefrustreerd kwamen ze op ons over (waarschijnlijk te vroeg opgestaan). Toch gek, je verwacht juist het tegenovergestelde op zo'n plek.
In ieder geval een leuke ervaring, maar we denken niet dat we ooit nog op de ashram zullen terugkomen. Om namah shivaya, zeg maar.
Na de ashram zijn we op zaterdag met de boot, riksja, de bus en de boot naar Kottayam gegaan. Weer hele mooie tocht over de backwaters, gelukkig kunnen jullie op de foto's zien hoe mooi het is. In Kottayam wilden we een nacht blijven, maar toen we aankwamen kregen we een aanbod om met een jeep naar Periyar wildlife sanctuary mee te rijden. We wilden eigenlijk de volgende dag met de bus gaan, maar dit klonk wel avontuurlijk. Eerst nog even langs een restaurantje en langs het treinstation voor een kaartje nachttrein Madurai- Chennai (op wachtlijst, hopen dat we bed krijgen morgenavond) en daarna scheuren door de bergen (op een gegeven moment in het donker) naar Periyar. Spannend, maar ook heel gaaf, wind door je haren, wolken in de dalen van de bergen, dorpjes, sterren...
In Kumily, plaatsje bij Periyar aangekomen eerst natuurlijk naar ander hotel gebracht dan waar we heen wilden, India, 't went... Toch uiteindelijk in schattig boomhutje beland bij erg leuk hostel met 's ochtends chocolade pannenkoek en fruit als ontbijt. :)
We konden daar helaas maar een nachtje blijven want de volgende dag hadden we een sjiek hotel geboekt in het park zelf. Wel gaaf met enorme kamer, badkamer, balkon, zacht bed, werkende douche met warm water, zwembad en het eten all-inclusive.
We hebben daar een gratis trekking (lees 'wandeling van 3 uur met gids') gedaan, 's ochtends vroeg. We gingen op zoek naar de olifanten (talrijk en niet te missen zo werd ons verzekerd), maar kwamen gedesillusioneerd, en alleen wilde zwijnen gezien te hebben rijker, terug.
's Middags maar een Ayurvedische massage genomen als troost, maar dat was niet echt troostrijk. We zullen niet in details treden, want die zijn voor boven de 18, maar weten nu meer over de Indiase vrouw en Indiase massages... Vreemd, is onze enige conclusie en daar laten we het hier wijselijk bij...
De laatste ochtend in Periyar hebben we, weer achtelijk vroeg, een boottocht gemaakt, maar nu zijn we wel heel blij geworden, want we hebben herten, bizons, otters, vogels, zwijnen en en en wilde olifanten gezien!!! Het echte safari gevoel en Periyar is helemaal fantastisch mooi met meren en heuvels en jungle (net jungle book). Er zijn ook tijgers, maar die hebben we (gelukkig?) niet gezien en dat viel ook wel te verwachten, want er zijn er niet veel daar.
Van Periyar gisteren met een weer keihard scheurende, ademstokkende busrit naar Madurai geraced, waar we morgen hele beroemde tempels gaan bezichtigen.
Verder nog niet veel gedaan, maar Rosanne heeft vanochtend om half 7 vanaf het balkon van het hotel de tempelolifant zien langskomen... Marloes sliep nog.
En we willen jullie het plezier van iets bestellen in een Indiaas restaurant niet ontnemen. Het gaat vaak zo en vanochtend weer:
Roos: 'Can I have one pineapple juice, please?' Ober: ' Yes'. Marloes: 'Can I have one orange juice?' Ober: 'Yes, so two pineapple juice?' Roos: 'No! One pineapple, one orange juice.' Ober: 'No orange juice' Roos en Marloes: '?????? Ok, two pineapplejuice then' Zucht... En laten we jullie het verhaal over het cheeseomelet (wat niet kon, want het stond niet op de kaart, al hadden ze wel kaas in de keuken en eieren maar toch) maar besparen. Vaak neiging tot door elkaar rammelen van Indiërs en het wordt alleen maar erger lijkt, naar mate we hier langer zijn. Trouwens die pineapple juice was warm en aangelengd met kraanwater (hier gelijk aan vergif) en heeeel vies dus.
'Ach, India' zuchten we dan maar weer.
Mensen, we hebben jullie nu lang genoeg van al jullie nuttige bezigheden gehouden, respect als jullie überhaupt tot hier hebben gelezen. :)
Veel liefs van Rosanne en Marloes!!
PS.
- Diana, Om namah shivaya!
- Josh, Mike, Nete, Marie, Gilles & Max, no dogs under chairs lately? Shanti, shanti, we miss Varkala!
-
25 Mei 2005 - 08:27
Noor:
Wat een leuk verhaal toch weer! Heb 't met plezier gelezen hoor! :-) Echt cool, alles wat jullie meemaken en de foto's zien er ook SUPER mooi uit! Enne.. die spin hè.. was die 15 cm doorsnede mét of zonder pootjes (ik ga uit van het laatste, maar toch...) Nou, ik ga even lekker ontbijten nu. Denk een cheeseommeletje met een glaasje jus d'orange. :-p x Noor -
25 Mei 2005 - 08:36
Jonna:
Al lezend valt dit monsterverhaal eigenlijk best wel mee :) en ik denk dat ik die ober al lang door elkaar gerammeld zou hebben. hier is het leven goed maar uhm anders... waar ik blij wordt van een entousiaste hond in het park zien jullie de tempelolifant voorbij lopen; ik bedoel maar :)Vooral blijven schrijven !! :) -
25 Mei 2005 - 08:36
Marianne:
wat een heerlijk verhaal, dank jullie wel en zo sappig geschreven, ik was even helemaal daar bij jullie. Ik denk, dat alleen iemand, die er ook geweest is, deze hachelijke avonturen kan begrijpen en kan snappen dat je het nog leuk vindt ook. Hoewel je inderdaad soms neigingen zult hebben om wat mensen door elkaar te rammelen, niet doen, horr! want ze kunnen daar heel raar van opkijken,hè?
Ja, die autoritaire mensen in ashrams, daar weet ik alles van; wel raar om mee te maken, maar je gaat wel veel van het leven begrijpen op deze manier.
Die mooie natuur, waar jullie over spreken, is dat echt zo of is er in de bossen en op het strand ook zoveel troep als elders in het land?
Ik ga nl. in december 3 weken met mijn ouders naar India en die willen graag van de natuur genieten, maar wat ik in de Himalaya´s heb gezien was niet bepaald erg prachtig overal. Alleen in de wildparken was het schoon.
Ik verheug me er wel heel erg op. Als zij naar huis gaan op 21 dec. dan komt Hildebrand naar Delhi en blijf ik met hem nog 2 weken, dus ik zal er 5 weken totaal zijn!!!! Als Shiva het wil, zullen we maar zeggen.
Inmiddels ben ik voor de 2e keer grootmoeder geworden, want Miarca heeft een meisje gekregen op 19 mei en ze had al een jongetje van 4, erg leuk allemaal en ik heb het er erg druk mee. Ga zo dadelijk naar haar toe op de fiets langs het prachtige Gein. Het begint hier eindelijk lekker warm te worden.
Nou, meiden, geniet ervan en ik blijf uitkijken naar jullie leuke verhalen.
Veel liefs Marianne Om Namah Shivayaaaaaaa -
25 Mei 2005 - 09:04
Martin Van Der Velden:
Om namah shivaya, Amma Hoela. Leuk om ook wat in die verre taal te leren. Mooi verhaal!
Groet, Martin -
25 Mei 2005 - 10:28
Kees:
Nee, waren 2 reidende koekblikken...
morgen weer een bekijken:D -
25 Mei 2005 - 11:05
Yosta :):
wow ik wouw dat ik jullie was! gaaf hoor:)
waneer beginnen jullie met de school te runnen.
:p kunnen en over de schoolreis het was er leuk we gingen ongeveer 2uur steeds naar bed en dan om half 9 weer eten en als je corvee had moest je 8uur de tafel dekken.
op woensdag 23 mei lag zowat iedereen half te slapen:)
veel liefs van yosta -
25 Mei 2005 - 18:28
Wendy:
En jullie zijn verbaasd dat we alles lezen?? ik vind het werkelijk wonderbaarlijk allemaal :) Het lijkt allemaal zo onwerkelijk, maar het kan echt dus! :)Leuk beschreven, genoten van het verhaal, ben blij weer helemaal op de hoogte te zijn!
Die indiase woorden zijn trouwens wel lastig leesbaar (of ben ik de enige) of 1 zo'n woord doe ik al 20 min. :P (bij wijze van...)
Nou geniet! En ik kijk al uit naar het volgende verhaal!
Veel lief Wendy
XX -
25 Mei 2005 - 18:49
Renske Gresnigt Buyukhiz:
Hoi rosanne&marloes,
Ik heb het adres van jullie site van renate gekregen, ik was namelijk erg benieuwd hoe het met jullie was! Jullie zitten er inmiddels alweer een maand, en zo te lezen hebben jullie een wereldtijd! Ontzettend leuk om alles te lezen en de foto's te zien! Wat gaaf dat ze daar ook montessorischolen hebben! Ik blijf jullie verhalen volgen en wens jullie ontzettend veel succes daar, maar vooral plezier!
Liefs Renske (PABO) -
26 Mei 2005 - 07:42
Opa:
Lieve Rosanne,
Je lieve kaart gisteren ontvangen. Fantastisch wat jullie allemaal beleven. Ook jullie rapportage is boeiend, spannend en een genot om kennis van te nemen. 'k Heb al meerdere banden met Desperate houswives en Everwood voor je op de plank liggen. Lukt je nooit om alles voor de jaarwisseling te bekijken (hoewel...). Jullie moeten er wel heel apart uitzien inmiddels?! Is dat de reden dat ze jullie in de Botanical Garden zo veel en vaak hebben gefotografeerd?
Heb je ook een foto gemaakt van die passerende Tempelolifant?
Wim en Jannie naar Parijs, ik moet gewoon werken (dat krijg je als je met pensioen bent!)
Blijven jullie je maar verwonderen , geniet, pas op elkaar en heel veel plezier. Hartelijke groet, ook voor Marloes, en veel liefs. Opa
P.S Gefeliciteerd met Wim (vandaag 23 mei) -
26 Mei 2005 - 07:44
Opa:
Correctie: vandaag 26 mei -
28 Mei 2005 - 11:36
Loes:
Wow wat een verhaal zeg! Echt leuk om het te lezen.
Enne roos de e-mail is verstuurd!!
Dikke kus van mij -
28 Mei 2005 - 14:52
Yosta:
hey
;) -
28 Mei 2005 - 21:10
Jannie En Wim:
Hallo meiden,
Groetjes uit een heel klein internet cafe in Parijs. Hier ook heet en benauwd, dus wij weten nu een heel klein beetje hoe jullie je voelen. Hebben al een paar keer gesmst, maar jullie hebben zeker geen stroom ofzo. Nou, geen bericht goed bericht toch? We melen nog wel.
Au revoir.
Guillaume et Janine -
30 Mei 2005 - 16:30
Eva:
leuk verhaal hoor en het was zeker wel gezellig?????
smile -
30 Mei 2005 - 19:24
Mario Alias Swami Babi Pangang:
Hallo Meiden,ondanks mijn zeer drukke werkzaamheden volg ik nog jullie leuke verhalen
met daarbij de mooie fotos.Bij terugkomst kunnen jullie wel een boek gaan schrijven over
jullie reiservaringen.Kunnen jullie concureren met het boek van Wim!!
Nog heel veel plezier toegewenst,en pas goed op elkaar!!!! Groetjes Mario -
31 Mei 2005 - 16:31
Marije:
hallohallo
alles goed daar in India???Lekkere knuffel van Amma he:p
nog veel plezier ik mailje/jullie
x marije -
31 Mei 2005 - 18:44
Evalien:
Hallo dames.
Alweer errug genoten van jullie prachtige verhalen en foto's,en Marloes ik begein je al te missen hoor.Als je terug bent krijg je van mij die lekkere hug :-).Eindelijk nu een beetje drukker op de zaak en leden die de winkel prachtig vind.Met smart wacht ik weer op jullie volgend avontuur.Geniet ervan meisjes. -
02 Juni 2005 - 13:44
Kenneth:
Jullie hebben het echt leuk daar het gaat best wel goed hier maar iedereen wil dat je terug komt marloes nog veel geluk
Doei -
02 Juni 2005 - 13:47
Yo:
:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
