Goodmorning Rose, goodmorning Manoesh
Door: Rosanne en Marloes
27 Juli 2005 | India, New Delhi
He jullie in het regenachtige Nederland!
Hier is het natuurlijk erg warm en zonnig en we zullen proberen om de zon mee te nemen. Maar.. gister hebben we een inpaktest gedaan om te kijken of we dingen hier achter moesten laten of moeten verschepen en onze rugzakken bleken wel heel erg vol te zijn!
De afgelopen weken hebben we dan ook veel tijd doorgebracht in allerlei soorten winkeltjes om te genieten van alle mooie dingen die hier te koop zijn (en dus te zorgen dat we daar straks in Nederland nog steeds van kunnen genieten).
Nog twee dagen lesgeven, nog drie nachtjes slapen en dan zitten we weer in het vliegtuig. Enerzijds heel leuk om iedereen weer te zien natuurlijk, anderzijds heel jammer dat we de klas moeten achterlaten en geweldig India.
Onze klas loopt nu echt goed. Eerst 'circle time' met liedjes 's ochtends en een minuut stilte (naar een kaars kijken), vervolgens tussendoortje eten en daarna op kleedjes aan het werk. De kinderen luisteren steeds beter naar ons en kunnen zich steeds langer op 1 ding concentreren.
Vaak is het een uur lang relatief rustig en zijn de kinderen bezig met kleuren, kleien,'lezen', tekenen, puzzelen en Montessori materiaal. Ook hebben we nu een paar schorten in de klas, dus er wordt veel 'chai' en 'koppie' geserveerd.
Heeel erg bedankt voor het geld voor de speeltuin, geweldige gevers!!!!!!!!!!!
We hebben nu zeker genoeg en we kijken er erg naar uit om de kinderen er op te zien spelen. De materialen liggen al in de school, maar helaas is er nog een probleem met de plaatsing. Auntie, een oude vrouw die de grond bezit waar de school is, ligt dwars. Ze is het niet eens met de plek waar de speeltuin volgens ons en de Relief foundation moet komen. Vanochtend liepen de spanningen zelfs zo hoog op, dat we naar huis zijn gegaan.
Het is echt jammer dat zij daar een aantal dagen per week rondloopt. Tot nu toe botvierde ze haar frustraties op de directrice en af en toe een leerkracht (veel schreeuwen, echt afschuwelijk, huilende mensen enzo), maar nu waren wij aan de beurt. Ze verzint gewoon steeds rare nieuwe regels en creeërt zo chaos. We denken dat ze niet meer helder is (we hopen in ieder geval voor haar naasten, dat ze niet haar hele leven zo was). Zo waarschuwde ze ons afgelopen weekend om niet naar Mamallapuram te gaan, want er zou een tsunami komen en zo heeft ze de directrice afgelopen week een keer 's avonds laat kokosnoten laten verkopen op straat... (Voor ons een raadsel waarom de directrice dat ook daadwerkelijk heeft gedaan overigens, ze is in dienst bij de Relief foundation en niet bij auntie, maar ja India hè).
We hebben Vidya uiteraard meteen gebeld vanochtend, zij zei dat we weg moesten gaan van de school en dat ze later met Auntie zou praten. Dus we hopen dat het morgen weer goed is. En dat de speeltuin kan komen waar we het bedacht hebben natuurlijk.
Afgelopen weekend zijn we nog een weekend naar Mamallapuram geweest (ondanks de tsunami in Aunties hoofd :)). Het was een heerlijk laatste weekend met eindelijk de toeristische attracties van Mamallapuram: de shore temple, krishna's butter ball en allerlei stonecarvings (zie foto's). We kregen een rondleiding van een paar Indiase jongens, die we al kenden van onze eerdere weekenden daar.
Het weekend daarvoor zijn we trouwens nog uiteten geweest met de groep die we 2 1/2 week geleden in Mamallapuram ontmoetten. We wilden eigenlijk uit, maar alles gaat hier om twaalf uur dicht en toen waren we net klaar met eten. We zijn naar een van de appartementen van die mensen gegaan om de verjaardag van een Mexicaans meisje te vieren. Natuurlijk werd 't op een gegeven moment te laat om nog over straat te gaan in Chennai, maar we konden wel blijven slapen. Waar? O, gewoon op de grond. Wat bleek: een Frans meisje sliep sowieso altijd op de grond en een Duits meisje op een stuk karton. Tja, wel heel Indiaas verder maar toch... Wij hebben het gelukkig luxer gehad, er waren nog stukken dik plastic waar Rosanne en ik op hebben 'geslapen'. Kathy ging al iets eerder slapen en lag in het bed van een van de jongens, zodat hij later op een stuk karton sliep... Wat een opoffering.
We hebben die avond een heel leuk restaurant ontdekt, de Zara met live muziek en cocktails, waar we morgen ons afscheidsdiner gaan houden. Kathy gaat namelijk vrijdag al naar huis.
Wat we trouwens helemaal niet hadden geschreven is dat er al een maand een nieuw Duits meisje is, Christina. Ze zou eerst drie maanden blijven, maar besloot na een week naar huis te gaan, omdat haar vriend iedere dag huilend aan de telefoon hing...
Ze had haar ticket al omgeboekt en alles, maar nu heeft ze gister ineens besloten om toch te blijven en rond te gaan reizen. We zijn daar erg blij om, want we gunnen haar die ervaring erg.
Onze maand reizen was echt geweldig en de afgelopen twee maanden ook. Af en toe heel zwaar, maar als we nu terugkijken op de chaos van de eerste week en hoe de klas nu is:
Echt super wat er allemaal is veranderd en hoe de kinderen (en wij) zijn gegroeid.
India is echt een heel bijzonder land en de kinderen met wie we gewerkt hebben zijn stuk voor stuk fantastische mensen. Sassi en Bharani zijn nu steeds bij ons twee in de klas en ook als wij er niet zijn, leiden zij de klas geweldig. We hebben nu een nieuw klaslokaal, schoner en nu nog wit.
We hadden trouwens al eerder geld gehad van de moeder van Jorick om materialen voor de school van te kopen. Eergisteren hebben wer ons drie uur lang vol enthousiasme op de kinderafdeling van het warenhuis Landmark gestort en gisteren hebben we alles aan de klas gegeven. (Behalve de boeken en de verf voor de oudere kinderen, die komen vrijdag). We hadden duplo gekocht, puzzels, boekjes, ballen en nieuwe klei...
De kinderen vonden het echt fantastisch!! Ze waren aan het stralen en juichen en klappen. Dus Henny, bedankt!!
En:
Bharani had ons haar ingevlochten en Monisha zei 'beautiful'.
Umamakashwari kan synchroon tot tien tellen. Karthic kan zijn naam schrijven.
David kent al veel kleuren.
Monika troostte gister een huilend kind.
Sanjay liet per ongeluk een fles water over de grond vallen en Thirisha pakte de deurmat en dweilde het water op.
Yoko Prakash ruimt een leeg matje op als een ander kind dat vergeet.
Salman zegt 'thank you' als je hem wat geeft.
Siva Darshan zit vaak een uur lang op een mat met een werkje en ruimt het altijd zelf op.
Durga en Ishwariya leiden het handenwassen voor lunch iedere dag.
Shalini zegt 's ochtends: 'Goodmorning Rose, goodmorning Manoesh'.
.....
Kortom we kunnen de kinderen met een gerust hart achterlaten.
Ze zijn echt geweldig, we hopen dat er weer goede nieuwe vrijwilligers komen (en dat Auntie snel overlijdt en de school aan de Relief foundation nalaat natuurlijk).
We zullen zaterdag nog 1 keer schrijven voordat we in het vliegtuig gaan. Tot snel!
Veel liefs van Rosanne en Marloes
Hier is het natuurlijk erg warm en zonnig en we zullen proberen om de zon mee te nemen. Maar.. gister hebben we een inpaktest gedaan om te kijken of we dingen hier achter moesten laten of moeten verschepen en onze rugzakken bleken wel heel erg vol te zijn!
De afgelopen weken hebben we dan ook veel tijd doorgebracht in allerlei soorten winkeltjes om te genieten van alle mooie dingen die hier te koop zijn (en dus te zorgen dat we daar straks in Nederland nog steeds van kunnen genieten).
Nog twee dagen lesgeven, nog drie nachtjes slapen en dan zitten we weer in het vliegtuig. Enerzijds heel leuk om iedereen weer te zien natuurlijk, anderzijds heel jammer dat we de klas moeten achterlaten en geweldig India.
Onze klas loopt nu echt goed. Eerst 'circle time' met liedjes 's ochtends en een minuut stilte (naar een kaars kijken), vervolgens tussendoortje eten en daarna op kleedjes aan het werk. De kinderen luisteren steeds beter naar ons en kunnen zich steeds langer op 1 ding concentreren.
Vaak is het een uur lang relatief rustig en zijn de kinderen bezig met kleuren, kleien,'lezen', tekenen, puzzelen en Montessori materiaal. Ook hebben we nu een paar schorten in de klas, dus er wordt veel 'chai' en 'koppie' geserveerd.
Heeel erg bedankt voor het geld voor de speeltuin, geweldige gevers!!!!!!!!!!!
We hebben nu zeker genoeg en we kijken er erg naar uit om de kinderen er op te zien spelen. De materialen liggen al in de school, maar helaas is er nog een probleem met de plaatsing. Auntie, een oude vrouw die de grond bezit waar de school is, ligt dwars. Ze is het niet eens met de plek waar de speeltuin volgens ons en de Relief foundation moet komen. Vanochtend liepen de spanningen zelfs zo hoog op, dat we naar huis zijn gegaan.
Het is echt jammer dat zij daar een aantal dagen per week rondloopt. Tot nu toe botvierde ze haar frustraties op de directrice en af en toe een leerkracht (veel schreeuwen, echt afschuwelijk, huilende mensen enzo), maar nu waren wij aan de beurt. Ze verzint gewoon steeds rare nieuwe regels en creeërt zo chaos. We denken dat ze niet meer helder is (we hopen in ieder geval voor haar naasten, dat ze niet haar hele leven zo was). Zo waarschuwde ze ons afgelopen weekend om niet naar Mamallapuram te gaan, want er zou een tsunami komen en zo heeft ze de directrice afgelopen week een keer 's avonds laat kokosnoten laten verkopen op straat... (Voor ons een raadsel waarom de directrice dat ook daadwerkelijk heeft gedaan overigens, ze is in dienst bij de Relief foundation en niet bij auntie, maar ja India hè).
We hebben Vidya uiteraard meteen gebeld vanochtend, zij zei dat we weg moesten gaan van de school en dat ze later met Auntie zou praten. Dus we hopen dat het morgen weer goed is. En dat de speeltuin kan komen waar we het bedacht hebben natuurlijk.
Afgelopen weekend zijn we nog een weekend naar Mamallapuram geweest (ondanks de tsunami in Aunties hoofd :)). Het was een heerlijk laatste weekend met eindelijk de toeristische attracties van Mamallapuram: de shore temple, krishna's butter ball en allerlei stonecarvings (zie foto's). We kregen een rondleiding van een paar Indiase jongens, die we al kenden van onze eerdere weekenden daar.
Het weekend daarvoor zijn we trouwens nog uiteten geweest met de groep die we 2 1/2 week geleden in Mamallapuram ontmoetten. We wilden eigenlijk uit, maar alles gaat hier om twaalf uur dicht en toen waren we net klaar met eten. We zijn naar een van de appartementen van die mensen gegaan om de verjaardag van een Mexicaans meisje te vieren. Natuurlijk werd 't op een gegeven moment te laat om nog over straat te gaan in Chennai, maar we konden wel blijven slapen. Waar? O, gewoon op de grond. Wat bleek: een Frans meisje sliep sowieso altijd op de grond en een Duits meisje op een stuk karton. Tja, wel heel Indiaas verder maar toch... Wij hebben het gelukkig luxer gehad, er waren nog stukken dik plastic waar Rosanne en ik op hebben 'geslapen'. Kathy ging al iets eerder slapen en lag in het bed van een van de jongens, zodat hij later op een stuk karton sliep... Wat een opoffering.
We hebben die avond een heel leuk restaurant ontdekt, de Zara met live muziek en cocktails, waar we morgen ons afscheidsdiner gaan houden. Kathy gaat namelijk vrijdag al naar huis.
Wat we trouwens helemaal niet hadden geschreven is dat er al een maand een nieuw Duits meisje is, Christina. Ze zou eerst drie maanden blijven, maar besloot na een week naar huis te gaan, omdat haar vriend iedere dag huilend aan de telefoon hing...
Ze had haar ticket al omgeboekt en alles, maar nu heeft ze gister ineens besloten om toch te blijven en rond te gaan reizen. We zijn daar erg blij om, want we gunnen haar die ervaring erg.
Onze maand reizen was echt geweldig en de afgelopen twee maanden ook. Af en toe heel zwaar, maar als we nu terugkijken op de chaos van de eerste week en hoe de klas nu is:
Echt super wat er allemaal is veranderd en hoe de kinderen (en wij) zijn gegroeid.
India is echt een heel bijzonder land en de kinderen met wie we gewerkt hebben zijn stuk voor stuk fantastische mensen. Sassi en Bharani zijn nu steeds bij ons twee in de klas en ook als wij er niet zijn, leiden zij de klas geweldig. We hebben nu een nieuw klaslokaal, schoner en nu nog wit.
We hadden trouwens al eerder geld gehad van de moeder van Jorick om materialen voor de school van te kopen. Eergisteren hebben wer ons drie uur lang vol enthousiasme op de kinderafdeling van het warenhuis Landmark gestort en gisteren hebben we alles aan de klas gegeven. (Behalve de boeken en de verf voor de oudere kinderen, die komen vrijdag). We hadden duplo gekocht, puzzels, boekjes, ballen en nieuwe klei...
De kinderen vonden het echt fantastisch!! Ze waren aan het stralen en juichen en klappen. Dus Henny, bedankt!!
En:
Bharani had ons haar ingevlochten en Monisha zei 'beautiful'.
Umamakashwari kan synchroon tot tien tellen. Karthic kan zijn naam schrijven.
David kent al veel kleuren.
Monika troostte gister een huilend kind.
Sanjay liet per ongeluk een fles water over de grond vallen en Thirisha pakte de deurmat en dweilde het water op.
Yoko Prakash ruimt een leeg matje op als een ander kind dat vergeet.
Salman zegt 'thank you' als je hem wat geeft.
Siva Darshan zit vaak een uur lang op een mat met een werkje en ruimt het altijd zelf op.
Durga en Ishwariya leiden het handenwassen voor lunch iedere dag.
Shalini zegt 's ochtends: 'Goodmorning Rose, goodmorning Manoesh'.
.....
Kortom we kunnen de kinderen met een gerust hart achterlaten.
Ze zijn echt geweldig, we hopen dat er weer goede nieuwe vrijwilligers komen (en dat Auntie snel overlijdt en de school aan de Relief foundation nalaat natuurlijk).
We zullen zaterdag nog 1 keer schrijven voordat we in het vliegtuig gaan. Tot snel!
Veel liefs van Rosanne en Marloes
-
27 Juli 2005 - 15:26
Ellen:
Hey ladys!
Inmiddels ben ik weer terug van vakantie, maar ik ga nog een keer inclusief 6 augustus, helaas :-( Nog even een paar dagen genieten, goede vlucht en heel veel pick-nick plezier 6 augustus!
Veel liefs Ellen -
27 Juli 2005 - 16:08
Fleur:
hoi marloes en rosanne wat leuk wat jullie allemaal meemaken en wat leuk dat ik alle verhalen heb mogen lezen echt leuk! veel plezier en ook sterkte met het wennen weer in ned en geniet nog ff vna de laatst dagen groetjes fleur -
27 Juli 2005 - 16:53
Tom:
hoi Marloes, zit nu op Borneo, maar kan je niet terug smsen. Jouw laatste sms heb ik al 15 x ontvangen, dat klopt niet denk ik? Goeie laatste week!
Tom -
27 Juli 2005 - 17:59
Marije:
hallo, kep je net een mail gestuurd maar toen hed ik de laatste 3 (ja, 3) nog niet gelezen. Heel leuk die piknick! Maar ik kan niet komen...:( en nog een keer een dikke vette sorry van mij! KuS MaRiJe! -
27 Juli 2005 - 18:12
Evalien:
Hoi wereldmeiden,
Helaas zit het er voor jullie bijna op ,maar ik heb echt genoten van jullie prachtige ervaringen.top,top,top.Ik wens jullie nog een paar fijne dagen en een goede thuisvlucht.Helaas kan ik er 6 augustus niet bij zijn , maar wens jullie een fijne dag toe.Hopen maar dat het droog is dan...Dikke kus van Eef -
27 Juli 2005 - 18:37
Saskia:
hoi meiden, fijn dat jullie weer richting nederland komen, jammer dat ik nu niet juliie verhalen kan lezen. want ze waren stuk voor stuk een belevenis. rosan kijk jij of je een keertje naar bergen op zoom kan komen. we hebben elkaar al zo lang niet meer gezien! jullie zijn trots op de kids daar wij zijn trots op matthijs hij heeft leren fietsen zonder zijwielen en op en afstappen heeft hij maar zelf geleerd! uiterraad flink gejuigd en hij groeide zowaar 10 cm de lucht in. zijn koppie was goud waard.. gr sas -
27 Juli 2005 - 22:08
Noor:
Hoi lieve Roos en Marloes!! Super om jullie verhaal weer te lezen. Als ik dit vergelijk met het eerste verhaal dat jullie schreven toen jullie op de school waren... Geweldig!! :D Ik kan me voorstellen dat het best moeilijk zal zijn om de kinderen en alle lieve mensen daar achter te laten, maar wij zijn allemaal héééél blij dat jullie er straks weer zijn!!! Het is echt fantastisch wat jullie daar gedaan hebben. Ik ben trots op jullie in elk geval! Veel plezier nog en hou je taai bij het afscheid! :p Ik zie jullie bij de picknick!
Dikke kus Noor -
28 Juli 2005 - 21:53
Jannie:
Goh, alweer de laatste reaktie,wat zijn die maanden,achteraf gezien dan snel voorbij gegaan! Jullie hebben wel wat werk verzet hoor daar! Hulde! Hopenlijk komt alles goed met de speeltuin. Was bij jullie ook wat te merken van die zware regenval? Hiier is het nu ook tropisch warm en vochtig. Fijne laatste dag nog en hou het droog! Veel liefs van mam -
28 Juli 2005 - 22:46
Arno:
Dames,
ik hoop dat de speeltuin z'n plekje nog kan vinden eer dezer dagen, zou mooi zijn als jullie dat nog meekrijgen...
En in dit geval wegen de laatste loodjes misschien wel het lichtst... Geniet er nog even van, en alvast een hele goede reis terug. -
29 Juli 2005 - 16:52
Mara:
Hello ladies!!
Maike belde mij een beetje ongerust op vanwege al die nieuwsberichten over die extreme regenval. Ik weet er eigelijk ook maar weinig van en hoop dat jullie in iedergeval ergens heel hoog en droog zitten!! Ben net een weekje terug van vakantie...mis mijn Carlosje en Tommetje wel....maar ben hard aan het werk en doe veel leuke dingen. Uiteraard kom ik naar de picknick. Samen met Ianthe en misschien dat Maike ook komt.
Tot (heeeel) snel en nog een goeie terug reis! Liefs Mara -
29 Juli 2005 - 17:27
Ev Lawton (Kathy's Mutter):
What a wonderful website! I enjoyed the pictures and was able to understand much of what you wrote as it was similar to German! Thank yu for your friendship with Kathy. I really hope you can visit and stary with us in the U.S. I would love to meet you! You are always welcome at our house. -Ev Lawton I hope you have a wonderful and safe trip back home! We are SO excited that we will soon have our Kathy back! Again, your website is wonderful and I am very, very impressed with all your descriptions! -
02 Augustus 2005 - 02:44
Tom:
hoi marloes zij jullie al terug?kom net uit de jungle,zeldzame neusapen slangen gezien, echt mooie natuur. veel plezier weer in ned!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
